Kiedy usłyszałem zapowiedzi Armikroga, poczułem się jak w niebie. Neverhood to moja ulubiona przygodówka, wywarła na mnie ogromne wrażenie i na stałe zapadła w mojej pamięci. Latami marzyłem o sequelu na komputery stacjonarne, duchowym następcy, albo chociaż remasterze. Chciałem nowej gry przy której poczułbym to samo, co przy moim pierwszy kontakcie z Neverhoodem. Armikrog zapowiadał się jak spełnienie moich marzeń - ta sama ekipa, ta sama technika, ta sama mechanika. Co mogło pójść nie tak? Przecież wszystko było na miejscu, samograj jak się patrzy. Niestety rzeczywistość okazała się okrutna. Początek wydaje się super - świetny motyw przewodni, zabawny i pomysłowy przerywnik filmowy który reklamował grę pojawia się na samym początku, dopracowana animacja poklatkowa w wysokiej rozdzielczości. Jednak z każdą kolejną rozgrywką docierało do mnie, że czegoś mi brakuje. Wystarczyło tylko przypomnieć wrażenia z Neverhooda - tamta gra zaskakiwała zagadkami, humorem tryskającym z licznych, bogatych, pomysłowych i dziwacznych cut scenek, ciekawymi postaciami, prostą, ale angażującą historią. Tego wszystko mi zabrakło w Armikrogu. Cut scenek jest koszmarnie mało, a poza pierwszą są bardzo krótkie, bez pomysłów i ledwo śmieszą. Zagadki są mało angażujące i pomysłowe, postacie bez charakteru, a fabuła prawie nie istnieje. Po pierwszym wow poklatkową animacją, gra nie wzbudzała u mnie absolutnie żadnych emocji. Przyznaję, skończyłem grać w połowie, ale to dlatego że Armikrog w żaden sposób nie zachęca mnie do kontynuowania rozgrywki. Ani fabuła (jeżeli w ogóle można to nazwać fabułą) nie wciąga, zagadki nie zaskakują, nie ma też żadnych pomysłowych i zabawnych cut scenek.

Jestem bardzo rozczarowany. Cieszę się, że nie zakupiłem gry w pełnej cenie, tylko w promocji z 70% zniżką. Stęsknieni fani na pewno zaryzykują i sprawdzą (sam tak zrobiłem, mimo negatywnych opinii i recenzji), ale gra bez wątpienia rozczaruje każdego.