Tak jak początkowo nie rozumiałam, dlaczego pozornie feministyczny serial tworzy też postacie głupiutkie, wpisujące się w stereotypy, tak teraz uważam, że to było konieczne. Bardzo przyjemny serial. Pierwszy sezon nie kleił się scenariuszowo - główna para nie była do siebie dopasowana, ich problemy magicznie znikały, albo pojawiały się tam, gdzie nie miały powodu się pojawić. Wybór lady whistledown rozczarowujący. W drugim sezonie udało im się te niespójności skleić - whistledown rzeczywiście ma prawo prowadzić tyle obserwacji, trzyma się na uboczu, jej przyjaciółka to zażarta feministka. Główna para 2 sezonu w końcu ma wspólne cechy, dyskutują ze sobą, wiele postaci w końcu decyduje się porzucić konwenanse i żyć w zgodzie ze sobą. Konflikty między siostrami wybrzmiały, matki, siostry dają w końcu sensowne rady, nawet udało im się sprawnie wyjść z tego całego zamieszania z odwołanym ślubem - już się bałam, że się nie uda. Być może dałabym trochę więcej czasu naszej wyczekanej parze, bo 10 minut ostatniego odcinka to naprawdę mało xD Posłuchałabym co dokładnie sprawiło, że Kate nie wyjechała, chciałabym zobaczyć ich ślub, albo zaręczyny. Ale mimo wszystko, to, co dostaliśmy w tym sezonie było mega zadowalające. Całość tak naprawdę opierała się na miłości niedostępnej, na wyczekiwaniu oczywistego, i dzięki temu każdy moment, gdy Anthony i Kate się do siebie zbliżali był bardzo satysfakcjonujący. No i mimo tematu feminizmu, dyskusji o nierównościach między kobietami a mężczyznami, pojawia się też temat jeszcze mniej uprzywilejowanych mieszczan, ludzi pracujących. Rzeczywiście, było wielowątkowo, ale dla mnie to bardzo duża zaleta. Czuję, że każdą z tych postaci znam, jakbym była w tamtym świecie. Czekam na kolejny sezon, chociaż drugiego już chyba nie przebiją. Oby nie popsuli kolejnych.